قرارداد آتی:
قراردادی قانونی با محدودیت مشخص برای خرید یا فروش یک کالا یا ابزار مالی در زمان معینی در آینده به قیمتی است.
که هنگام امضای قرارداد بر روی آن توافق شده است.
کالای تحویلی در قرارداد آتی باید دارای استانداردهای کمی و کیفی بوده و زمان و مکان تحویل نیز مشخص باشد.
تنها متغیر در معاملات آتی قیمتی است که در مرحله معامله کشف می شود.
قرارداد آتی
تاریخچه آغاز معاملات آتی
در سال 1848، در شیکاگو گندم کاران برای فروش محصولات خود، برای انجام معاملات پولی یعنی دادن گندم و پرداخت بهای آن به بازاری نیاز داشتند.
به مرور زمان کشاورزان و دلالان شروع به نوعی تعهد برای دریافت پول خود در آینده کردند و زمینه معاملات آتی را ایجاد کردند.
به این معنی که: تولید کننده متعهد می شود محصول خود را در تاریخ آینده به خریدار در تاریخ تحویل کالا با قیمت توافق شده بفروشد.
در این راستا کشاورز از قبل می داند که وجه خود را دریافت می نماید .
دلال نیز از قیمت کالا با خبر می شود و این معامله برای هر دو طرف معامله سودمند می باشد.
این نوع قراردادها به سرعت رایج گردید و قراردادها را قبل از تاریخ تحویل دست به دست چرخاند.
اگر دلالی احساس می کرد نیازی به گندم ندارد، قرارداد خود را به فردی که گندم را نیاز داشت می فروخت.
مشابه آن نیز، تولید کننده که عدم تحویل گندم را داشت مسئولیت تحویل واقعی گندم را به دیگری منتقل می کرد.
قیمت قرارداد بستگی به شرایط و حرکت قیمت گندم و سیستم عرضه تقاضا در بازار دارد.
این قراردادها با اندکی تغییرات به سرعت به ابزاری برای طرفین معامله در زمانی که بازار بر خلاف نظر آنها حرکت می کرد تبدیل شد.
در صورتیکه تولید مازاد بر تقاضا باشد، ارزش قراردادهای فروش نیز کاهش می یابد.
به علاوه، این وضعیت معامله کنندگانی که را که قصد خرید و فروش گندم را نداشته و صرفاً به عنوان پذیرش ریسک قیمت گندم و کسب سود وارد معامله شده اند را ترغیب می نماید.
در نتیجه معاملات آتی روش بسیار سودآوری برای سرمایه گذاری دارد.
که باعث می شود کالاهای دیگر وارد بازار آتی شوند و زمینه ای را برای منظم و قانونی شدن معاملات آتی ایجاد کنند و در نتیجه بورس CBOT در سال 1848 در آمریکا تشکیل شد.
به این ترتیب اساساً مکانی عمومی برای خریدار و فروشندگان ایجاد می شود تا در مورد قراردادهای قبلی و آینده خود مذاکره نمایند.