گراهام یکی از مشهورترین فعالان بازار سهام در دهه 1960 بود که علاوه بر نظریه پردازی با خریدهایش، توانست نام خود را به عنوان یک کارگزار موفق در تاریخ بورس نیویورک ثبت نماید.

بنجامین گراهام در سال 1984 در انگلستان به دنیا آمد.

زمانی که یک ساله بود به همراه خانواده به آمریکا مهاجرت کرد و در کودکی به دلیل فوت پدرش فقر را تجربه نمود.

او موفق شد از دانشگاه کلمبیا بورس تحصیلی بگیرد.

در رشته فلسفه و ریاضیات تحصیل نمود.

اما گرایش جناب ویلیام گراهام سرمایه گذار هوشمند، به بازار سهام در سن 20 سالگی و زمانی که در یکی از کارگزاری های وال استریت شروع به کار کرد، خود را نشان داد.

وی در بسیاری از موارد مخفیانه  مشتریان کارگزاری مشاوره می داد، که باعث حسادت همکارانش می شد و در نهایت از آنجا اخراج شد.

گراهام که به سرمایه گذاری های خود بسیار مطمئن بود با سرمایه اندک به خرید سهام در بورس نیویورک ادامه داد.

پس از مدتی کوتاه توانست میلیون ها دلار از این راه کسب و نام خود را به عنوان یکی از معامله گران مطرح وال استریت مطرح نماید.

او در سال 1934 با انتشار کتاب تحلیل امنیت خود را به عنوان یکی از اقتصاددانان تحلیلگر بازار بورس مطرح نمود.

پس از آن بیشتر به تحقیق و مطالعه در این زمینه پرداخت.

بسیاری از نظریه های او همچنان مورد توجه فعالان بورس در سر تا سر دنیاست.

کتاب های او نیز از کتاب های مقدس اقتصادی در حوزه سرمایه گذاری و تحلیل بورس است.

از او به عنوان یکی از امیدهای اقتصادی آمریکایی ها در رکود اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم یاد می شود.

پیروان او از روشی به نام نظریه گراهام پیروی می کنند.

در حال حاضر، وارن بافت، دومین مرد ثروتمند جهان از همین روش برای تجزیه و تحلیل سهام استفاده می نماید.

نکات مهم روش گراهام عبارتند از:

1- هیچ شخصی از آینده بازار اطلاع ندارد.

در نتیجه ما به دنبال پیش بینی آینده نیستیم.

ما بر اساس رفتار کنونی بازار عمل می نماییم.

2- هر شرکت دارای ارزش دفتری  و ارزش بازار است.

ارزش دفتری حاصل تقسیم داراییها بر تعداد سهام است.

ارزش بازار حاصلضرب قیمت هر سهم ضربدر تعداد  سهام است.

اگر ارزش بازار یک شرکت کمتر از ارزش دفتری آن باشد، قیمت آن سهام، پایین و برای خرید مناسب می باشد.

3- سهامی که دارای نسبت قیمت به ارزش بازار نزدیک به 1 و P/E پایین هستند مناسب هستند.

4- فاصله بین ارزش دفتری و ارزش بازار شرکت را حاشیه اطمینان می گویند، که هر چقدر این ضریب بیشتر باشد یعنی سرمایه گذار کمتر از نوسانات غیر منطقی بازار ضربه خواهد خورد.