ترازنامه یک صورت مالی است.
که دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام شرکت را در یک برهه زمانی مشخص خلاصه می کند.
به استفاده کنندگان نشان می دهد.
این 3 بخش در ترازنامه به سرمایه گذاران ایده می دهد.
که چه دارایی ها و چه بدهی هایی دارند و صاحبان شرکت چقدر سرمایه گذاری کرده اند.
حساب های شرکت در ترازنامه از فرمول زیر پیروی می کند:
دارایی ها= بدهی ها + حقوق صاحبان سهام
ترازنامه نام خود را از این واقعیت گرفته است.
که هر دو طرف معادله حسابداری فوق ( دارایی ها از یک طرف و بدهی ها و حقوق صاحبان سهام از طرف دیگر) باید تعادل داشته باشند.
یک مطلبی که کاملا واضح می باشد این است که:
یک شرکت باید تمام دارایی های خود را یا از طریق استقراض پول از بانک ها و موسسات سرمایه گذاری (بدهی) و یا با افزایش سرمایه از علاقه مندان به آن تجارت (حقوق صاحبان سهام) بدست آورد.
به عنوان مثال اگر در نمونه ترازنامه ، شرکتی وام پنج ساله 4 میلیارد تومانی از بانک دریافت کند.
حساب دارایی موجود در ترازنامه در قسمت موجودی نقدی ،4میلیارد تومان افزایش می یابد.
از طرفی بدهی های شرکت (بدهی های بلند مدت ) نیز 4 میلیارد تومان افزایش می یابد.
دو طرف معادله متعادل می شود.
اگر شرکت از طریق افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سرمایه گذاران 8 میلیارد تومان سرمایه جذب کند.
دارایی و حقوق صاحبان سهام شرکت به همین میزان افزایش می یابد.
به همین ترتیب، هر گونه سودی که شرکت از عملیات خود دریافت می کند.
به حساب سهامداران که نشان دهنده خالص دارایی های صاحبان شرکت است، وارد می شود.
این سودها در بخش دارایی ترازنامه به صورت نقدی ، خرید زمین و مستغلات، فهرست موجودی یا سایر دارایی ها متعادل می شود.
همانطور که در بررسی ترازنامه یک شرکت مشاهده کردید.
دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام از حساب های کوچکتری تشکیل شده اند.
که تمام منابع مالی در آنها گروه بندی می شوند.
نکته مهم در اینجا این است، که نام و اهمیت این حساب ها با توجه به صنایع مختلف می تواند متفاوت باشد.
به عنوان مثال دارایی ها، بدهی ها و اجزای حقوق صاحبان سهام ترازنامه یک بانک با یک شرکت پتروشیمی متفاوت می باشد.